من ...در مقابل تو

بر بلندای زندگی ایستاده ام......
خود را در مقابل باد قرار می دهم ، صورتم شدت ضربه هایش را میزبانی می کند

رقص گیسوانم چشم روزگار را خیره کرده است ..... در حیرت این همه استواریم هستی می دانم
لبخند سردم از زمین ِ بی روحت بی رحم تر است و تو نظاره گر این همه بغضی

باز هم دست بر روی زانو های خود گذاشته ام و زیر این همه بار قد کشیده ام

دست هایم را به آغوش می کشم و هوا را درون سینه ام حبس می کنم ، ایمان داشته باش قدرتم را

باز هم توان هست ، نمی گذارم مرا به زانو در بیاوری ، من انسانم .....